Κουρασμένος τριγυρνάω
μέσα σ’ όνειρα τρελά
και τις νύχτες ξαγρυπνάω
κυνηγώντας μια σκιά.
Ξέρεις ποτέ δεν ήθελα
καθάρια να μιλήσω
Κι ό,τι λόγια ξεστόμισα
μη θέλεις να μισήσω.
Πού να γείρω να ησυχάσω
από τη μορφή σου που με τυραννά
τα σημάδια σου αφήνεις
σαν βροχή σαν πυρκαγιά.
Μες στα μάτια σε κοιτούσα
πολεμώντας τη σιωπή
μια αντίδραση ζητούσα
μα η ματιά σου πάντα μυστική.
|
Kurasménos trigirnáo
mésa s’ ónira trelá
ke tis níchtes ksagripnáo
kinigóntas mia skiá.
Kséris poté den íthela
kathária na milíso
Ki ó,ti lógia ksestómisa
mi thélis na misíso.
Pu na giro na isicháso
apó ti morfí su pu me tiranná
ta simádia su afínis
san vrochí san pirkagiá.
Mes sta mátia se kitusa
polemóntas ti siopí
mia antídrasi zitusa
ma i matiá su pánta mistikí.
|