Απόκληρος σ’ αυτή την κοινωνία
γυρίζω σαν τα έρημα πουλιά.
Τη μέρα στη σκληρή παρανομία,
τη νύχτα στα υπόγεια καπηλειά.
Ένας απόκληρος, ένας ξεριζωμένος,
απ’ το Θεό κι απ’ τους ανθρώπους ξεγραμμένος.
Τη μαύρη μου κατάντια όποιος ξέρει
στη μάνα μου ποτέ να μην τo πει.
Αν μάθει ότι είμαι ένα κουρέλι,
η δόλια θα πεθάνει από ντροπή.
Ένας απόκληρος, ένας ξεριζωμένος,
απ’ το Θεό κι απ’ τους ανθρώπους ξεγραμμένος.
Πιο μαύρο κι απ’ τη μαύρη τη ζωή μου
το τέλος μου θα είναι στη ζωή.
Θα βρούνε πεταμένο το κορμί μου
μαζί με τα σκουπίδια ένα πρωί.
Ένας απόκληρος, ένας ξεριζωμένος,
απ’ το Θεό κι απ’ τους ανθρώπους ξεγραμμένος.
|
Apókliros s’ aftí tin kinonía
girízo san ta érima puliá.
Ti méra sti sklirí paranomía,
ti níchta sta ipógia kapiliá.
Έnas apókliros, énas kserizoménos,
ap’ to Theó ki ap’ tus anthrópus ksegramménos.
Ti mavri mu katántia ópios kséri
sti mána mu poté na min to pi.
An máthi óti ime éna kuréli,
i dólia tha petháni apó ntropí.
Έnas apókliros, énas kserizoménos,
ap’ to Theó ki ap’ tus anthrópus ksegramménos.
Pio mavro ki ap’ ti mavri ti zoí mu
to télos mu tha ine sti zoí.
Tha vrune petaméno to kormí mu
mazí me ta skupídia éna pri.
Έnas apókliros, énas kserizoménos,
ap’ to Theó ki ap’ tus anthrópus ksegramménos.
|