Σ’ αυτό τον κόσμο τον πεζό
εγώ γεννήθηκα να ζω
σαν το πουλί χωρίς φωλιά
να ταξιδεύω διαρκώς
ταξιδευτής πλανητικός
απ’ αγκαλιά σε αγκαλιά
στις αγορές πραγματευτής
και στα βαπόρια θερμαστής
μ’ ένα τραγούδι μες στο νου
στίχους και νότες να μετρώ
σε βαγονάκια του μετρό
πάνω στις ράγες τ’ ουρανού
Πάνω στα κάστρα
κάτω απ’ τ’ άστρα
μέσω πελάγου στον ουρανό
Πάνω στα κάστρα
κάτω απ’ τ’ άστρα
με μια κιθάρα τον πόνο μου να τραγουδώ
Μέσα στη ζάλη της βραδιάς
απ’ τα σημάδια της καρδιάς
βγαίνει η φωνή και τραγουδώ
και το πρωί αναχωρώ
σαν το τρεχούμενο νερό
μα το ρεφρέν στοιχειώνει εδώ
Πάνω στα κάστρα
κάτω απ’ τ’ άστρα
μέσω πελάγου στον ουρανό
Πάνω στα κάστρα
κάτω απ’ τ’ άστρα
με μια κιθάρα τον πόνο μου να τραγουδώ
|
S’ aftó ton kósmo ton pezó
egó genníthika na zo
san to pulí chorís foliá
na taksidevo diarkós
taksideftís planitikós
ap’ agkaliá se agkaliá
stis agorés pragmateftís
ke sta vapória thermastís
m’ éna tragudi mes sto nu
stíchus ke nótes na metró
se vagonákia tu metró
páno stis ráges t’ uranu
Páno sta kástra
káto ap’ t’ ástra
méso pelágu ston uranó
Páno sta kástra
káto ap’ t’ ástra
me mia kithára ton póno mu na tragudó
Mésa sti záli tis vradiás
ap’ ta simádia tis kardiás
vgeni i foní ke tragudó
ke to pri anachoró
san to trechumeno neró
ma to refrén stichióni edó
Páno sta kástra
káto ap’ t’ ástra
méso pelágu ston uranó
Páno sta kástra
káto ap’ t’ ástra
me mia kithára ton póno mu na tragudó
|