Στην ίδια πόλη τόσα χρόνια,
δεν έβλεπα με ποιον μαλώνεις,
σε ποια, κοιμάσαι, αγκαλιά,
στην ίδια πόλη τόσα χρόνια,
δίχως εμένα μεγαλώνεις
κι αλλού μοιράζεις τα φιλιά.
Σ’ αυτήν την πόλη τόσα χρόνια,
στον ίδιο πόθο κλειδωμένη,
δεν ξέρω, αλήθεια, πώς αντέχω
να `μαι για σένα ακόμη ξένη.
Στην ίδια πόλη τόσα χρόνια
κι ούτε ένα χάδι σου δεν πήρα
από τα τόσα που σκορπάς,
στην ίδια πόλη τόσα χρόνια,
η θλίψη μέσα μου, πλημμύρα,
ζωή μου, αλήθεια, πού με πας.
Σ’ αυτήν την πόλη τόσα χρόνια,
στον ίδιο πόθο κλειδωμένη,
δεν ξέρω, αλήθεια, πώς αντέχω
να `μαι για σένα ακόμη ξένη.
|
Stin ídia póli tósa chrónia,
den évlepa me pion malónis,
se pia, kimáse, agkaliá,
stin ídia póli tósa chrónia,
díchos eména megalónis
ki allu mirázis ta filiá.
S’ aftín tin póli tósa chrónia,
ston ídio pótho klidoméni,
den kséro, alíthia, pós antécho
na `me gia séna akómi kséni.
Stin ídia póli tósa chrónia
ki ute éna chádi su den píra
apó ta tósa pu skorpás,
stin ídia póli tósa chrónia,
i thlípsi mésa mu, plimmíra,
zoí mu, alíthia, pu me pas.
S’ aftín tin póli tósa chrónia,
ston ídio pótho klidoméni,
den kséro, alíthia, pós antécho
na `me gia séna akómi kséni.
|