Στης Λαρίσης το ποτάμι
που το λένε Πηνειό,
αν τυχόν και δε με θέλεις,
κει θα πέσω να πνιγώ.
Ο καημός μου είναι μεγάλος,
το ποτάμι είναι ρηχό.
Αν τυχόν και δε με πνίξει,
μοναχά που θα βραχώ,
στης Λαρίσης το ποτάμι
που το λένε Πηνειό.
Κίνησα από την Αθήνα
για τη Λάρισα να βγω.
Πιάνει λάστιχο στο δρόμο
κι άραξα να κοιμηθώ.
Το πρωί με τη δροσούλα
για τη Λάρισα κινώ.
Αν τυχόν και δε με θέλεις,
πέφτω μες στον ποταμό,
στης Λαρίσης το ποτάμι
που το λένε Πηνειό.
Φέρτε ούζο του Τυρνάβου
να καθίσω και να πιω
κι όλη η Λάρισα να μάθει
πως εγώ σε αγαπώ.
Στης Λαρίσης το ποτάμι
που το λένε Πηνειό.
αν τυχόν και δε με θέλεις,
κει θα πέσω να πνιγώ.
Στης Λαρίσης το ποτάμι
που το λένε Πηνειό.
|
Stis Larísis to potámi
pu to léne Pinió,
an tichón ke de me thélis,
ki tha péso na pnigó.
O kaimós mu ine megálos,
to potámi ine richó.
An tichón ke de me pníksi,
monachá pu tha vrachó,
stis Larísis to potámi
pu to léne Pinió.
Kínisa apó tin Athína
gia ti Lárisa na vgo.
Piáni lásticho sto drómo
ki áraksa na kimithó.
To pri me ti drosula
gia ti Lárisa kinó.
An tichón ke de me thélis,
péfto mes ston potamó,
stis Larísis to potámi
pu to léne Pinió.
Férte uzo tu Tirnávu
na kathíso ke na pio
ki óli i Lárisa na máthi
pos egó se agapó.
Stis Larísis to potámi
pu to léne Pinió.
an tichón ke de me thélis,
ki tha péso na pnigó.
Stis Larísis to potámi
pu to léne Pinió.
|