Είμαι μια μόρτισσα, μικρή, καμωματού, τσαχπίνα,
που τραγουδάω στο καφέ αμάν και την περνάω φίνα,
χορεύω τσίφτι τσέφτελι κι όμορφο ζεϊμπεκάκι,
με βλέπουν όλοι πίνουν και μεθούν και σπάνουν νταλκαδάκι.
Μα ένας απ’ την αγορά, όμορφο χασαπάκι,
μου λέει μ’ έκαψες, μανούλα μου, με το τσιφτετελάκι,
θέλω να γίνεις ταίρι μου, βρε όμορφο κουκλάκι
και πάντοτε να ξεύρεις θα μασάς αρνίσιο κεφαλάκι.
Κι άλλος μου λέγει με καημό, βρε, είμαι ψαραδάκι,
έλα με μένα, πάντα να μασάς μπαρμπούνι με μουστάκι,
δε θέλω εγώ ρε σεβνταλή, θέλω να ’μαι τσαχπίνα,
να τραγουδάω στο καφέ αμάν και να περνάω φίνα
|
Ime mia mórtissa, mikrí, kamomatu, tsachpína,
pu tragudáo sto kafé amán ke tin pernáo fína,
chorevo tsífti tséfteli ki ómorfo zeibekáki,
me vlépun óli pínun ke methun ke spánun ntalkadáki.
Ma énas ap’ tin agorá, ómorfo chasapáki,
mu léi m’ ékapses, manula mu, me to tsifteteláki,
thélo na ginis teri mu, vre ómorfo kukláki
ke pántote na ksevris tha masás arnísio kefaláki.
Ki állos mu légi me kaimó, vre, ime psaradáki,
éla me ména, pánta na masás barbuni me mustáki,
de thélo egó re sevntalí, thélo na ’me tsachpína,
na tragudáo sto kafé amán ke na pernáo fína
|