Στο σκαλί το τελευταίο
την καταστροφή μου κλαίω.
Όπως έχω καταντήσει
δεν με σώνει κι ο Θεός,
έχω γίνει μες στον κόσμο
αχ, ένας ζωντανός νεκρός.
Στο σκαλί το τελευταίο
την καταστροφή μου κλαίω.
Τι να πω και τι ν’ αφήσω,
ποια φωτιά να πρωτοσβήσω;
Στο πιοτό το έχω ρίξει
για να σβήσω τη φωτιά,
μα οι φλόγες δυναμώνουν
αχ, και μου καίνε την καρδιά.
Στο σκαλί το τελευταίο
την καταστροφή μου κλαίω.
Τι κουράγιο πια να κάνω,
δεν με νοιάζει κι αν πεθάνω.
Και εσύ που μ’ έχεις κάνει
να πονέσω πιο πολύ,
έλα, δώσ’ μου ένα βράδυ
αχ, την χαριστική βολή.
Στο σκαλί το τελευταίο
την καταστροφή μου κλαίω.
|
Sto skalí to telefteo
tin katastrofí mu kleo.
Όpos écho katantísi
den me sóni ki o Theós,
écho gini mes ston kósmo
ach, énas zontanós nekrós.
Sto skalí to telefteo
tin katastrofí mu kleo.
Ti na po ke ti n’ afíso,
pia fotiá na protosvíso;
Sto piotó to écho ríksi
gia na svíso ti fotiá,
ma i flóges dinamónun
ach, ke mu kene tin kardiá.
Sto skalí to telefteo
tin katastrofí mu kleo.
Ti kurágio pia na káno,
den me niázi ki an petháno.
Ke esí pu m’ échis káni
na ponéso pio polí,
éla, dós’ mu éna vrádi
ach, tin charistikí volí.
Sto skalí to telefteo
tin katastrofí mu kleo.
|