|
Στο σταυροδρόμι της ζωής
κλαίω μα δε μ’ ακούει κανείς
κι αναρωτιέμαι πιο δρόμο να τραβήξω
για να μπορέσω τον πόνο μου να πνίξω
Ποιο δρόμο να πάρω για να βρω χαρά
ποιο δρόμο να πάρω να βρω τη γαλήνη
αφού με δικάζει η μοίρα βαριά
και στη σκοτεινιά ένα φως δε μου δείχνει
Που να περπατήσω μες στη σκοτεινιά
που να ξενυχτήσω μες στην παγωνιά
μοίρα μου κακιά μη με δέρνεις πια
δείξε μου το δρόμο να βρω τη χαρά
Ποιο δρόμο να πάρω ρωτάω πικρά
απάντηση όμως κανείς δε μου δίνει
θα πάρω μια στράτα με μάτια κλειστά
κι ό,τι μου ‘χει γράψει η μοίρα ας γίνει
|
Sto stavrodrómi tis zoís
kleo ma de m’ akui kanis
ki anarotiéme pio drómo na travíkso
gia na boréso ton póno mu na pníkso
Pio drómo na páro gia na vro chará
pio drómo na páro na vro ti galíni
afu me dikázi i mira variá
ke sti skotiniá éna fos de mu dichni
Pu na perpatíso mes sti skotiniá
pu na ksenichtíso mes stin pagoniá
mira mu kakiá mi me dérnis pia
dikse mu to drómo na vro ti chará
Pio drómo na páro rotáo pikrá
apántisi ómos kanis de mu díni
tha páro mia stráta me mátia klistá
ki ó,ti mu ‘chi grápsi i mira as gini
|
