Γιατί με διώχνεις και θυμώνεις
κι όλο βρίσκεις να κακιώνεις
αφού ξέρεις πως για σε παραμιλάω
δεν το στοχάζεσαι τρελή
ποιος θα μπορέσει να βρεθεί
μες στον κόσμο άλλος να σε παντρευτεί
Ταπεινωμένη και θλιμμένη
σαν κουρέλι πεταγμένη
μες στο δρόμο λίγη αγάπη μου ζητούσες
στο σταυροδρόμι της ζωής
γιατί μπροστά μου να βρεθείς
και τη μάσκα της ψευτιάς να μου φορείς
Όταν σε είδα μες στο δάκρυ
αραγμένη σε μιαν άκρη
ένας άγγελος πως είσαι σε θαρρούσα
και η θλιμμένη σου ματιά
μου ‘χε ραγίσει την καρδιά
δε φαντάστηκα πως ήσουν σατανάς
|
Giatí me dióchnis ke thimónis
ki ólo vrískis na kakiónis
afu kséris pos gia se paramiláo
den to stocházese trelí
pios tha borési na vrethi
mes ston kósmo állos na se pantrefti
Tapinoméni ke thlimméni
san kuréli petagméni
mes sto drómo lígi agápi mu zituses
sto stavrodrómi tis zoís
giatí brostá mu na vrethis
ke ti máska tis pseftiás na mu foris
Όtan se ida mes sto dákri
aragméni se mian ákri
énas ángelos pos ise se tharrusa
ke i thlimméni su matiá
mu ‘che ragisi tin kardiá
de fantástika pos ísun satanás
|