Παλιά τραγούδια νοσταλγώ να τραγουδήσω
με του Μανώλη τον σκοπό πληγές να κλείσω.
Πήρε φωτιά η Καλαμάρια στα μαύρα μάτια
μας έκανε η μολυβιά χίλια κομμάτια.
Δάσκαλε φίλε κι αδελφέ
κληρονομιά τον αμανέ έχεις αφήσει
κι εγώ σκυφτός στη πίστα εδώ
ματώνω όταν τραγουδώ όσα έχεις τραγουδήσει.
Παλιά σοκάκια θέλω να τα περπατήσω
τον άρχοντα, τον βασιλιά να τραγουδήσω.
Κι απ’ της Πεντέλης τα βουνά ως τον Βαρδάρη
ανατολίτισσα γλυκιά κι όπου μας βγάλει.
Δάσκαλε φίλε κι αδελφέ
κληρονομιά τον αμανέ έχεις αφήσει.
Κι εγώ σκυφτός στη πίστα εδώ
ματώνω όταν τραγουδώ όσα έχεις τραγουδήσει.
|
Paliá tragudia nostalgó na tragudíso
me tu Manóli ton skopó pligés na kliso.
Píre fotiá i Kalamária sta mavra mátia
mas ékane i moliviá chília kommátia.
Dáskale fíle ki adelfé
klironomiá ton amané échis afísi
ki egó skiftós sti písta edó
matóno ótan tragudó ósa échis tragudísi.
Paliá sokákia thélo na ta perpatíso
ton árchonta, ton vasiliá na tragudíso.
Ki ap’ tis Pentélis ta vuná os ton Oardári
anatolítissa glikiá ki ópu mas vgáli.
Dáskale fíle ki adelfé
klironomiá ton amané échis afísi.
Ki egó skiftós sti písta edó
matóno ótan tragudó ósa échis tragudísi.
|