Στον κήπο της Γεσθημανής
και λίγο παραπέρα
άπλωσα την καρδούλα μου
στο φως και την ημέρα
ν’ ακούσει τον αέρα
να μάθει το σκοπό
Στον κήπο της Γεσθημανής
και λίγο παραπέρα
πρόδωσα κάποιον έρωτα
στην πρώτη καλησπέρα
και πέταξα τη βέρα
στο πρώτο σ’ αγαπώ
Και μπήκα στο χορό
με το μισό φτερό
να γέρνει προς τα σένα
κι αντί για θησαυρό
κατάφερα να βρω
στα μάτια σου εμένα
Στον κήπο της Γεσθημανής
ένα Σάββατο βράδυ
έριξα την ψυχούλα μου
στο πιο βαθύ πηγάδι
να μάθει στο σκοτάδι
να βγάζει το σταυρό
Στο κήπο της Γεσθημανής
μέσα στο ίδιο βράδυ
έγινα στο καντήλι μου
η φλόγα και το λάδι
και τ’ ουρανού το χάδι
με βρήκε στο πλευρό
|
Ston kípo tis Gesthimanís
ke lígo parapéra
áplosa tin kardula mu
sto fos ke tin iméra
n’ akusi ton aéra
na máthi to skopó
Ston kípo tis Gesthimanís
ke lígo parapéra
pródosa kápion érota
stin próti kalispéra
ke pétaksa ti véra
sto próto s’ agapó
Ke bíka sto choró
me to misó fteró
na gérni pros ta séna
ki antí gia thisavró
katáfera na vro
sta mátia su eména
Ston kípo tis Gesthimanís
éna Sávvato vrádi
ériksa tin psichula mu
sto pio vathí pigádi
na máthi sto skotádi
na vgázi to stavró
Sto kípo tis Gesthimanís
mésa sto ídio vrádi
égina sto kantíli mu
i flóga ke to ládi
ke t’ uranu to chádi
me vríke sto plevró
|