Πάψε να μου κάνεις πια την πάπια
δεν τα τρώγω τέτοια χάπια.
Στρίβε λόγια κι άσε την κορόιδα
κι έλα βασανάκι για να βρεις μεράκι,
να σου σκάσω άψε σβήσε το φιλί.
Έλα και στρίβε τώρα λόγια μη ξηγιέσαι μ’ απονιά,
μην ακουστούνε μοιρολόγια για τα ‘σε στη γειτονιά.
Μαύρο θα φορέσεις το φουστάνι
αν θα δεις αλλού στεφάνι.
Ένα δράμι αίσθημα ζητάω,
νύχτα μέρα ψάχνω να σε βρω ρε σπλάχνο
να σου σκάσω το φιλί του μερακλή.
Στην καρδιά μου νιώθω νταλαβέρι
να γενείς δικό μου ταίρι
μα κορόνα γράμματα με φέρνεις,
πάντα μου ξηγιέσαι βερεσέ, σελέμη
και αβέρτα κόβεις ρόδα για φιλί.
|
Pápse na mu kánis pia tin pápia
den ta trógo tétia chápia.
Stríve lógia ki áse tin koróida
ki éla vasanáki gia na vris meráki,
na su skáso ápse svíse to filí.
Έla ke stríve tóra lógia mi ksigiése m’ aponiá,
min akustune mirológia gia ta ‘se sti gitoniá.
Mavro tha forésis to fustáni
an tha dis allu stefáni.
Έna drámi esthima zitáo,
níchta méra psáchno na se vro re spláchno
na su skáso to filí tu meraklí.
Stin kardiá mu niótho ntalavéri
na genis dikó mu teri
ma koróna grámmata me férnis,
pánta mu ksigiése veresé, selémi
ke avérta kóvis róda gia filí.
|