Τη συνάντησα στο δρόμο,
Σόλωνος και Ιπποκράτους,
και ξεφύλλιζε προσπέκτους
την κατάληψη του κράτους.
Μα, καθώς, για καταλήψεις
τώρα πια ούτε κουβέντα,
της μιλούσα με διαλείψεις
ενώ την κερνούσα μέντα.
Εκεί που το `χα να την ψήσω
πως τα πάντα είναι σαρξ,
μου απάντησε ατάκα,
“έτσι γράφει και ο Μαρξ”.
Άλλα είχα σχεδιάσει
κι άλλα βγήκανε στη φόρα,
γιατί έξω απ’ το Χημείο
πέρασε μια νεκροφόρα.
Πέθανε, μου λεν, το κράτος,
θάψαμε και τους θεσμούς,
πάει κι ο δικός μου έρως
λίγο πριν απ’ τους σεισμούς,
λίγο πριν απ’ τους σεισμούς,
λίγο πριν απ’ τους σεισμούς.
|
Ti sinántisa sto drómo,
Sólonos ke Ippokrátus,
ke ksefíllize prospéktus
tin katálipsi tu krátus.
Ma, kathós, gia katalípsis
tóra pia ute kuvénta,
tis milusa me dialipsis
enó tin kernusa ménta.
Eki pu to `cha na tin psíso
pos ta pánta ine sarks,
mu apántise atáka,
“étsi gráfi ke o Marks”.
Άlla icha schediási
ki álla vgíkane sti fóra,
giatí ékso ap’ to Chimio
pérase mia nekrofóra.
Péthane, mu len, to krátos,
thápsame ke tus thesmus,
pái ki o dikós mu éros
lígo prin ap’ tus sismus,
lígo prin ap’ tus sismus,
lígo prin ap’ tus sismus.
|