|
Νησί που μέσα απ’ την καρδιά
της γής βγήκε μια μέρα
μόνο ευωδιαίς για να σκορπά
και μόσχους στον αγέρα
Νησί που εστήσανε φωλιά
σ’ εσένα οι μελωδίες
πλούσιο από τέχνη κι ομορφιά
και πλούσιο από καρδίες
Ποιος μοσχομύριστο νησί
μπορεί να σε γνωρίσει
κι ένα κομμάτι της καρδιάς
σ’ εσέ να μην αφήσει;
Ευρήκαμε τη ξακουστή
βαλσαμωμένη χώρα
και μ’ όλο που την έδερνε
της δυστυχιάς η μπόρα
βρήκαμε στέγη, βρήκαμε
ψυχές και πλούσια κρίση
που η φτωχή μας να μπορεί
την τέχνη να εκτιμήσει
Ποιος μοσχομύριστο νησί
μπορεί να σε γνωρίσει
κι ένα κομμάτι της καρδιάς
σ’ εσέ να μην αφήσει;
Χώρα γιομάτη απ’ ομορφιά
νησί γιομάτο γλύκα
τότε, που ανάλογη για σε
λέξη, καμιά δε βρήκα
Σ’ ευχαριστώ, ίσως ποτέ
να μην σε ιδώ μπροστά μου
κι όμως σ’ αφήνω κάτι τι
για πάντα την καρδιά μου
|
Nisí pu mésa ap’ tin kardiá
tis gís vgíke mia méra
móno evodies gia na skorpá
ke móschus ston agéra
Nisí pu estísane foliá
s’ eséna i melodíes
plusio apó téchni ki omorfiá
ke plusio apó kardíes
Pios moschomíristo nisí
bori na se gnorísi
ki éna kommáti tis kardiás
s’ esé na min afísi;
Evríkame ti ksakustí
valsamoméni chóra
ke m’ ólo pu tin éderne
tis distichiás i bóra
vríkame stégi, vríkame
psichés ke plusia krísi
pu i ftochí mas na bori
tin téchni na ektimísi
Pios moschomíristo nisí
bori na se gnorísi
ki éna kommáti tis kardiás
s’ esé na min afísi;
Chóra giomáti ap’ omorfiá
nisí giomáto glíka
tóte, pu análogi gia se
léksi, kamiá de vríka
S’ efcharistó, ísos poté
na min se idó brostá mu
ki ómos s’ afíno káti ti
gia pánta tin kardiá mu
|
