Θα ‘ρθει ο καιρός που θα σπάσω την πόρτα | Tha ‘rthi o kerós pu tha spáso tin pórta

Θα ‘ρθει ο καιρός που θα σπάσω την πόρτα
κι καρδιά μου στο φως θα χιμήξει

Θα φύγω μακριά
θα πετάξω ψηλά
θα πετάω σ’ ασύλληπτα ύψη

Και τότε πια δεν μπορεί
αυτή η φτηνή
αυτή η χλωμή
η τιποτένια μου θλίψη

Θα μείνει ορφανή
θα γυρνάει σαν τρελή
θα ζητάει να με βρει
και δε θα με βρίσκει

Κι ούτε πρόκειται ελπίζω ποτέ να μου λείψει
και δεν πρόκειται ελπίζω ποτέ να μου λείψει

Tha ‘rthi o kerós pu tha spáso tin pórta
ki kardiá mu sto fos tha chimíksi

Tha fígo makriá
tha petákso psilá
tha petáo s’ asíllipta ípsi

Ke tóte pia den bori
aftí i ftiní
aftí i chlomí
i tipoténia mu thlípsi

Tha mini orfaní
tha girnái san trelí
tha zitái na me vri
ke de tha me vríski

Ki ute prókite elpízo poté na mu lipsi
ke den prókite elpízo poté na mu lipsi