Κάθε βράδυ τριγυρίζω,
μα ποτέ δε σ’ αντικρίζω,
να σου πω γλυκιά παρηγοριά μου,
πως πονά για σένα η καρδιά μου,
να σου πω γλυκιά παρηγοριά μου,
πως πονά για σένα η καρδιά μου.
Σαν ψαράκι είμαι μπλεγμένος,
μες στα δίχτυα σου ο καημένος,
σπαρταρώ ελπίδα σου γυρεύω,
σώσε με για σένα κινδυνεύω,
σπαρταρώ ελπίδα σου γυρεύω,
σώσε με για σένα κινδυνεύω.
Αν δε βγεις να μου μιλήσεις,
και να με παρηγορήσεις,
θα χαθώ μικρή μου δε θα ζήσω,
μπρος στην πόρτα σου θα ξεψυχήσω,
θα χαθώ μικρή μου δε θα ζήσω,
μπρος στην πόρτα σου θα ξεψυχήσω.
|
Káthe vrádi trigirízo,
ma poté de s’ antikrízo,
na su po glikiá parigoriá mu,
pos poná gia séna i kardiá mu,
na su po glikiá parigoriá mu,
pos poná gia séna i kardiá mu.
San psaráki ime blegménos,
mes sta díchtia su o kaiménos,
spartaró elpída su girevo,
sóse me gia séna kindinevo,
spartaró elpída su girevo,
sóse me gia séna kindinevo.
An de vgis na mu milísis,
ke na me parigorísis,
tha chathó mikrí mu de tha zíso,
bros stin pórta su tha ksepsichíso,
tha chathó mikrí mu de tha zíso,
bros stin pórta su tha ksepsichíso.
|