Θάλασσα γίνομαι κοντά σου, αχ αγάπη μου
μην αντιστέκεσαι και πάρε με από ‘δω.
Πως ν’ αγαπήσω, που να βρω κρυφές χαρές;
Θέλω τα μάτια σου να δω
τις μέρες που ήταν όμορφα να θυμηθώ.
Σε ποιον αγέρα τα όνειρά σου κρυφοχάρισες
και της ψυχής μου την αλήθεια δεν λογάριασες;
Πως να σε νιώσω, πως ν’ ακούσω τις χαρές
που μεσοπέλαγα θα ‘ρθουν για να μου πουν
το σ’ αγαπώ χίλιες φορές
|
Thálassa ginome kontá su, ach agápi mu
min antistékese ke páre me apó ‘do.
Pos n’ agapíso, pu na vro krifés charés;
Thélo ta mátia su na do
tis méres pu ítan ómorfa na thimithó.
Se pion agéra ta ónirá su krifochárises
ke tis psichís mu tin alíthia den logáriases;
Pos na se nióso, pos n’ akuso tis charés
pu mesopélaga tha ‘rthun gia na mu pun
to s’ agapó chílies forés
|