Βαρέθηκα τα ίδια χρόνια βρώμικα σκουπίδια
και τα ματαιωμένα τα τρελά σου τα ταξίδια
τα λόγια σου τ’ αλλιώτικα που λόγια έχουν μείνει
κι αυτή η φωτιά μες στην καρδιά ν’ ανάβει να μη σβήνει.
Ρήμαξε τ’ όνειρο η βροχή κι εσύ καπνός κι ομίχλη
μα η ζωή μου η μάγισσα πάλι κλεφτά μου δείχνει
πίσω απ’ το τούνελ τ’ άλλο φως και τ’ άλλα παραμύθια
μου γνέφουν πρόστυχα γλυκά στην έρημη μου νύχτα.
Ψυχή στον δρόμο του χαμού στα χείλη της Αβύσσου
έλα και σύρε το χορό και ας χαθώ μαζί σου
τα λόγια σου τ’ αλλιώτικα που λόγια έχουν μείνει
κι αυτή η φωτιά μες στην καρδιά ν’ ανάβει να μη σβήνει.
|
Oaréthika ta ídia chrónia vrómika skupídia
ke ta mateoména ta trelá su ta taksídia
ta lógia su t’ alliótika pu lógia échun mini
ki aftí i fotiá mes stin kardiá n’ anávi na mi svíni.
Rímakse t’ óniro i vrochí ki esí kapnós ki omíchli
ma i zoí mu i mágissa páli kleftá mu dichni
píso ap’ to tunel t’ állo fos ke t’ álla paramíthia
mu gnéfun prósticha gliká stin érimi mu níchta.
Psichí ston drómo tu chamu sta chili tis Avíssu
éla ke síre to choró ke as chathó mazí su
ta lógia su t’ alliótika pu lógia échun mini
ki aftí i fotiá mes stin kardiá n’ anávi na mi svíni.
|