Τα πονεμένα δειλινά
και τα θλιμμένα βράδια
εσένα συλλογίζουμαι
πονώ και βασανίζουμαι
και ζω με χτυποκάρδια
Τα πονεμένα δειλινά
και τα θλιμμένα βράδια
Το πληγωμένο μου κορμί
έλα κι αγκάλιασέ το
το στήθος μου ματώνεται
και η ζωή μου σώνεται
το τέλος μου το βλέπω
Το πονεμένο μου κορμί
έλα κι αγκάλιασέ το
Μια ματωμένη χαραυγή
θα μ’ αγκαλιάσει ο χάρος
δυο ξένοι θα με κλάψουνε
δυο ξένοι θα με θάψουνε
κι εσύ θα το ‘χεις βάρος
|
Ta poneména diliná
ke ta thlimména vrádia
eséna sillogizume
ponó ke vasanízume
ke zo me chtipokárdia
Ta poneména diliná
ke ta thlimména vrádia
To pligoméno mu kormí
éla ki agkáliasé to
to stíthos mu matónete
ke i zoí mu sónete
to télos mu to vlépo
To poneméno mu kormí
éla ki agkáliasé to
Mia matoméni charavgí
tha m’ agkaliási o cháros
dio kséni tha me klápsune
dio kséni tha me thápsune
ki esí tha to ‘chis város
|