Όχι δεν ζήτησα μια εύκολη ζωή
Ήθελα λίγο να ξεφύγω απ’ τη μιζέρια
Κι αυτό που γύρευα το βρήκα ένα πρωί
Αλλά το βρήκα μες στα βρώμικα τα χέρια
Πόσο πικρό ήταν στο στόμα το φιλί
Και πόσα δάκρυα δε μου ‘πνιξαν τα μάτια
Μα όταν κατέβηκα το πρώτο το σκαλί
Γίναν πιο εύκολα τα άλλα σκαλοπάτια
Κι όμως δεν ήτανε το κέφι μου αυτό
Δεν είναι κέφι την καρδιά μου να πληγώνω
Ζήτησα χέρι καθαρό να κρατηθώ
Αλλά τα χέρια της ντροπής εβρήκα μόνο
|
Όchi den zítisa mia efkoli zoí
Ήthela lígo na ksefígo ap’ ti mizéria
Ki aftó pu gireva to vríka éna pri
Allá to vríka mes sta vrómika ta chéria
Póso pikró ítan sto stóma to filí
Ke pósa dákria de mu ‘pniksan ta mátia
Ma ótan katévika to próto to skalí
Ginan pio efkola ta álla skalopátia
Ki ómos den ítane to kéfi mu aftó
Den ine kéfi tin kardiá mu na pligóno
Zítisa chéri katharó na kratithó
Allá ta chéria tis ntropís evríka móno
|