Πού ‘ναι τα χρόνια τα παλιά
που γλένταγα με λαϊκά
τους φίλους μου τα βράδια
διπλοπενιές με μπαγλαμά
ζεϊμπέκικο καρσιλαμά
ζούλα φιλιά και χάδια
Ωραία που ήταν η ζωή
είχε και γλύκα το φιλί
κι ο έρωτας ακόμα
ήτανε σβέλτος και σκαστός
για να μη γίνεις τσακωτός
με την ψυχή στο στόμα
Όμορφα και ρομαντικά
γκόμενος κι αγαπητικιά
τη `βρίσκαν με το μάτι
και από μέσα απ’ την καρδιά
υπήρχε μια ζωγραφιά
τη λέγανε αγάπη
|
Pu ‘ne ta chrónia ta paliá
pu gléntaga me laiká
tus fílus mu ta vrádia
diplopeniés me baglamá
zeibékiko karsilamá
zula filiá ke chádia
Orea pu ítan i zoí
iche ke glíka to filí
ki o érotas akóma
ítane svéltos ke skastós
gia na mi ginis tsakotós
me tin psichí sto stóma
Όmorfa ke romantiká
gkómenos ki agapitikiá
ti `vrískan me to máti
ke apó mésa ap’ tin kardiá
ipírche mia zografiá
ti légane agápi
|