Ασάλευτο πνεύμα καστανά με την ασετυλίνη,
τέρμα Ιπποκράτους,
μπροστά σου περνάει ένας άνθρωπος
που ήταν δικός μου μια φορά.
Πιάσε δώσε του πριν πάρει το τρόλεϋ,
τέρμα Ιπποκράτους,
πέντε κάστανα χρυσά κι ένα μαύρο και ξερό,
μαύρο κάστανο που αν το πετάξει,
τέρμα Ιπποκράτους,
μέσ’ στην άσφαλτο θα βγει αιωνόβια καστανιά.
Ασάλευτο πνεύμα καστανά με την ασετυλίνη,
τέρμα Ιπποκράτους,
στα χίλια κλαδιά της καστανιάς
βάλε τάματα, ασήμια και φωλιές.
Την καρδιά του να ξυπνήσοουν τ’ αηδόνια,
τέρμα Ιπποκράτους
τα χαμένα μας τα χρόνια να κλάψει και να πει,
Πηλιορείτικο φεγγάρι που βγήκες,
τέρμα Ιπποκράτους
έναν όρκο που `χα κάνει σ’ εσένα πάτησα.
Και να χάσει, να ξεχάσει το τρόλεϋ, τέρμα Ιπποκράτους,
σαν τρελός, ταξί να πάρει και να ‘ρθει να με βρει.
Ασάλευτο πνεύμα καστανά με την ασετυλίνη,
τέρμα Ιπποκράτους,
μπροστά σου περνάει ένας άνθρωπος
που ήταν δικός μου μια φορά.
|
Asálefto pnevma kastaná me tin asetilíni,
térma Ippokrátus,
brostá su pernái énas ánthropos
pu ítan dikós mu mia forá.
Piáse dóse tu prin pári to trólei,
térma Ippokrátus,
pénte kástana chrisá ki éna mavro ke kseró,
mavro kástano pu an to petáksi,
térma Ippokrátus,
més’ stin ásfalto tha vgi eonóvia kastaniá.
Asálefto pnevma kastaná me tin asetilíni,
térma Ippokrátus,
sta chília kladiá tis kastaniás
vále támata, asímia ke foliés.
Tin kardiá tu na ksipnísoun t’ aidónia,
térma Ippokrátus
ta chaména mas ta chrónia na klápsi ke na pi,
Pilioritiko fengári pu vgíkes,
térma Ippokrátus
énan órko pu `cha káni s’ eséna pátisa.
Ke na chási, na ksechási to trólei, térma Ippokrátus,
san trelós, taksí na pári ke na ‘rthi na me vri.
Asálefto pnevma kastaná me tin asetilíni,
térma Ippokrátus,
brostá su pernái énas ánthropos
pu ítan dikós mu mia forá.
|