Τα λόγια μένουν για μια φορά άμα τα πεις
Μες στο μυαλό και στην καρδιά ριζώνουν μέσα
Και σε τρελαίνουν όσες φορές κι αν τα σκεφτείς
Και σε χτυπάνε σαν σφυριά που σπάν’ την πέτρα
Τι φταίει μη ρωτάς
Ποιος κλαίει στο σκοτάδι
Τι λέει κι ο βοριάς
Ποιον καίει αυτό το βράδυ
Ποια χρέη σου χρωστάς
Ποιος σε έβαλε σημάδι
Τι ρέει όταν φιλάς
Ποιος κλέβει αυτό το χάδι
Αυτό το χάδι
|
Ta lógia ménun gia mia forá áma ta pis
Mes sto mialó ke stin kardiá rizónun mésa
Ke se trelenun óses forés ki an ta skeftis
Ke se chtipáne san sfiriá pu spán’ tin pétra
Ti ftei mi rotás
Pios klei sto skotádi
Ti léi ki o voriás
Pion kei aftó to vrádi
Pia chréi su chrostás
Pios se évale simádi
Ti réi ótan filás
Pios klévi aftó to chádi
Aftó to chádi
|