Η ώρα έχει τα λεπτά
Κι η νύχτα την ημέρα
Κι εμείς που τα ‘παμε όλα αυτά
Στα πρόχειρα και στα γραφτά
Δε βρήκαμ’ άκρη στη ζωή
Κι ούτε μεγάλη αναπνοή
Να πάμε πάρα πέρα.
Τι κι αν στα πω
Τι κι αν στα γράψω
Αφού κι αυτό το “σ’ αγαπώ”
Απ’ το να σ’ έχω θα ‘ναι υπό
Για σκέψου και να κλάψω.
Ο πόνος έχει το κορμί
Κι ο θάνατος το σώμα
Κι αυτό που μοιάζει μ’ αφορμή
Δε γράφει πάνω διαδρομή
Κι αντί να πας εκεί που θες
Στο πλάι μου είσ’ ακόμα.
|
I óra échi ta leptá
Ki i níchta tin iméra
Ki emis pu ta ‘pame óla aftá
Sta próchira ke sta graftá
De vríkam’ ákri sti zoí
Ki ute megáli anapnoí
Na páme pára péra.
Ti ki an sta po
Ti ki an sta grápso
Afu ki aftó to “s’ agapó”
Ap’ to na s’ écho tha ‘ne ipó
Gia sképsu ke na klápso.
O pónos échi to kormí
Ki o thánatos to sóma
Ki aftó pu miázi m’ aformí
De gráfi páno diadromí
Ki antí na pas eki pu thes
Sto plái mu is’ akóma.
|