Αυτή την ώρα που το δρόμο μου παίρνω
Αναποφάσιστα γυρεύω τα βήματα
Μονάχος τώρα πρέπει να καταφέρνω
Να σχεδιάζω, να διαλέγω στηρίγματα
Χαμόγελα προσωρινά
Κι αν δεν αγαπούσα τις πίκρες μου
Κι αν δε λογάριαζα αυτά που δεν τέλειωσα
Κι αν δε σταματούσα στα λάθη μου
Στη φυλακή της μοναξιάς μου θα έλιωνα
Τίποτα δεν είν’ απλό
Αυτή την ώρα που τα μάτια μου ανοίγω
Κάποιοι τρελοί γελάνε έξω απ’ την πόρτα μου
Απ’ τη συνήθεια προσπαθώ να ξεφύγω
Θέλω να πιάνω σταθερά το τιμόνι μου
Να βρίσκω στεριά μοναχός
Κι αν δεν αγαπούσα τις πίκρες μου
Κι αν δε λογάριαζα αυτά που δεν τέλειωσα
Κι αν δε σταματούσα στα λάθη μου
Στη φυλακή της μοναξιάς μου θα έλιωνα
Τίποτα δεν είν’ απλό
Αυτή την ώρα που τα χέρια μου απλώνω
Και τις φτερούγες μου χαϊδεύει ο άνεμος
Το διαξάρι της ψυχής μου τεντώνω
Περιστρεφόμενος καθρέφτης αθάνατος
Στο τέλος στραβής εποχής
|
Aftí tin óra pu to drómo mu perno
Anapofásista girevo ta vímata
Monáchos tóra prépi na kataférno
Na schediázo, na dialégo stirígmata
Chamógela prosoriná
Ki an den agapusa tis píkres mu
Ki an de logáriaza aftá pu den téliosa
Ki an de stamatusa sta láthi mu
Sti filakí tis monaksiás mu tha éliona
Típota den in’ apló
Aftí tin óra pu ta mátia mu anigo
Kápii treli geláne ékso ap’ tin pórta mu
Ap’ ti siníthia prospathó na ksefígo
Thélo na piáno statherá to timóni mu
Na vrísko steriá monachós
Ki an den agapusa tis píkres mu
Ki an de logáriaza aftá pu den téliosa
Ki an de stamatusa sta láthi mu
Sti filakí tis monaksiás mu tha éliona
Típota den in’ apló
Aftí tin óra pu ta chéria mu aplóno
Ke tis fteruges mu chaidevi o ánemos
To diaksári tis psichís mu tentóno
Peristrefómenos kathréftis athánatos
Sto télos stravís epochís
|