Οι μέρες που περάσανε, οι ώρες που θα ‘ρθούν
Αγάπησέ με, μίσησέ με θα ‘ρθουν να σου πουν
Τα λόγια μας, τα λόγια τους σκιές τα προσπερνούν
Τα χείλη μας, τα χείλη τους δεν έχουν τι να πουν
Γιατί
Ας κλείσουνε οι πόρτες του παράδεισου για μας
Ας κάψουνε τα χείλη το φιλί της φωτιάς
Να σπάσουνε τον πάγο, την πίκρα της καρδιάς
Να σκύψουνε τα βλέμματα την ώρα που περνάς
Εσύ
Μεσάνυχτα και κάτι
Η απόλυτη σιωπή
Φωνάζει για βοήθεια
Διψάει για ζωή
Προχώρησε, πλησίασε,
νιώσε το φιλί
Φωτιά για να ζεστάνει
μια όμορφη ψυχή
Έλα κι εσύ
|
I méres pu perásane, i óres pu tha ‘rthun
Agápisé me, mísisé me tha ‘rthun na su pun
Ta lógia mas, ta lógia tus skiés ta prospernun
Ta chili mas, ta chili tus den échun ti na pun
Giatí
As klisune i pórtes tu parádisu gia mas
As kápsune ta chili to filí tis fotiás
Na spásune ton págo, tin píkra tis kardiás
Na skípsune ta vlémmata tin óra pu pernás
Esí
Mesánichta ke káti
I apóliti siopí
Fonázi gia voíthia
Dipsái gia zoí
Prochórise, plisíase,
nióse to filí
Fotiá gia na zestáni
mia ómorfi psichí
Έla ki esí
|