Κάποτε σε κοίταγα στα μάτια
και ταξίδευα σε μέρη μαγεμμένα,
κάποτε σε φίλαγα στο στόμα,
χθες ακόμα, έλιωνα για σένα,
μα όλα τελειώνουνε κάποια μέρα
και τώρα είσαι πια για μένα,
το κορίτσι του χθες, το κορίτσι του χθες.
Αυτό δε σημαίνει
πως ό,τι κι αν ζήσαμε θα το ξεχάσω,
σαν πρώτα και πάντοτε
μες στην καρδιά μου βαθιά, θα σε πονώ.
Γιατί, κάποτε γυρνούσα στη φωλιά μας
κι έτρεχα στην αγκαλιά σου να χωθώ,
κάποτε, ξυπνούσαμε τη νύχτα
κι όλα τ’ άστρα μάζευα να σου χαρίσω,
μα όλα τελειώνουνε κάποια μέρα
και τώρα είσαι πια για μένα,
το κορίτσι του χθες, το κορίτσι του χθες.
Μα όλα τελειώνουνε κάποια μέρα
και τώρα είσαι πια για μένα,
το κορίτσι του χθες, το κορίτσι του χθες,
το κορίτσι του χθες, το κορίτσι του χθες.
|
Kápote se kitaga sta mátia
ke taksídeva se méri magemména,
kápote se fílaga sto stóma,
chthes akóma, éliona gia séna,
ma óla teliónune kápia méra
ke tóra ise pia gia ména,
to korítsi tu chthes, to korítsi tu chthes.
Aftó de simeni
pos ó,ti ki an zísame tha to ksecháso,
san próta ke pántote
mes stin kardiá mu vathiá, tha se ponó.
Giatí, kápote girnusa sti foliá mas
ki étrecha stin agkaliá su na chothó,
kápote, ksipnusame ti níchta
ki óla t’ ástra mázeva na su charíso,
ma óla teliónune kápia méra
ke tóra ise pia gia ména,
to korítsi tu chthes, to korítsi tu chthes.
Ma óla teliónune kápia méra
ke tóra ise pia gia ména,
to korítsi tu chthes, to korítsi tu chthes,
to korítsi tu chthes, to korítsi tu chthes.
|