Του γιαλού το κύμα μου ’πε πως θα ’ρθεις,
φως μου και ελπίδα, να με ξαναδείς.
Το παράπονό μου έγινε χαρά
και το όνειρό μου θάλασσα πλατιά
Άσπρα περιστέρια με χρυσά φτερά
να πετούν στ’ αστέρια είδα μια βραδιά.
Ταίρι μου χαμένο, έλα, μην αργείς,
θα σε περιμένω, μη με λησμονείς.
Γύρισε μια νύχτα για να ξαναδώ
τ’ όνειρο που είδα στο χρυσό γιαλό.
Ταίρι μου χαμένο, έλα, μην αργείς,
θα σε περιμένω, μη με λησμονείς.
|
Tu gialu to kíma mu ’pe pos tha ’rthis,
fos mu ke elpída, na me ksanadis.
To paráponó mu égine chará
ke to óniró mu thálassa platiá
Άspra peristéria me chrisá fterá
na petun st’ astéria ida mia vradiá.
Teri mu chaméno, éla, min argis,
tha se periméno, mi me lismonis.
Girise mia níchta gia na ksanadó
t’ óniro pu ida sto chrisó gialó.
Teri mu chaméno, éla, min argis,
tha se periméno, mi me lismonis.
|