Ούτε ένας, ούτε δύο, ούτε τρεις,
έξι μήνες που δεν έπιασα μολύβι και χαρτί
ή ένα όργανο μια νότα να σου γράψω.
Μα στον έβδομο τον μήνα ένα πρωί
μες στο γέλιο σου μου φάνηκε πως είδα την ζωή
σαν τραγούδι που γυρεύει να το γράψω.
Ε αυτό θα κάνω τραγούδι, σου είπα και με κοίταγες,
ε αυτό θα κάνω τραγούδι, σου είπα και δε μίλαγες,
παίρνω μια κιθάρα, χαρτί και μολύβι, στον καναπέ εσύ κάτι ψιθυρίζεις
κιθάρα, κασετόφωνο και στρογγυλό τραπέζι,
σε πήρε ο ύπνος μάτια μου και η έμπνευση μου παίζει.
Όταν ξύπνησες σε πήρα αγκαλιά
και σου διάβασα τι έγραψα για σένα στο χαρτί
μια κοιτούσες το χαρτί και μια εμένα.
Τώρα όμως να διακόψω μου ζητάς
και το πιάνο δυνατά με τα χεράκια σου χτυπάς
υπομονή σε λίγο θα ‘χεις την ελευθερία.
Ε αυτό θα κάνω τραγούδι, σου είπα και με κοίταγες,
ε αυτό θα κάνω τραγούδι, σου είπα και δε μίλαγες,
παίρνω μια κιθάρα, χαρτί και μολύβι, στον καναπέ εσύ κάτι ψιθυρίζεις
κιθάρα, κασετόφωνο και στρογγυλό τραπέζι,
σε πήρε ο ύπνος μάτια μου και η έμπνευση μου παίζει.
|
Oíte énas, ute dío, ute tris,
éksi mínes pu den épiasa molívi ke chartí
í éna órgano mia nóta na su grápso.
Ma ston évdomo ton mína éna pri
mes sto gélio su mu fánike pos ida tin zoí
san tragudi pu girevi na to grápso.
E aftó tha káno tragudi, su ipa ke me kitages,
e aftó tha káno tragudi, su ipa ke de mílages,
perno mia kithára, chartí ke molívi, ston kanapé esí káti psithirízis
kithára, kasetófono ke strongiló trapézi,
se píre o ípnos mátia mu ke i ébnefsi mu pezi.
Όtan ksípnises se píra agkaliá
ke su diávasa ti égrapsa gia séna sto chartí
mia kituses to chartí ke mia eména.
Tóra ómos na diakópso mu zitás
ke to piáno dinatá me ta cherákia su chtipás
ipomoní se lígo tha ‘chis tin elefthería.
E aftó tha káno tragudi, su ipa ke me kitages,
e aftó tha káno tragudi, su ipa ke de mílages,
perno mia kithára, chartí ke molívi, ston kanapé esí káti psithirízis
kithára, kasetófono ke strongiló trapézi,
se píre o ípnos mátia mu ke i ébnefsi mu pezi.
|