Είδα την αγάπη μου στον ήλιο,
πάνω απ’ τις ερήμους του νερού,
τα μακριά μαλλιά της ν’ ανεμίζει
έξω από τους κύκλους τού καιρού
ως τις κορδιλλιέρες του Περού,
ως τις κορδιλλιέρες του Περού.
Κι έχτισα γι’ αυτήν ένα παλάτι
με διαμάντια, σμάλτο και χρυσό,
τέτοιο δεν ξανάδε ανθρώπου μάτι
πουθενά σε γη και ουρανό,
ούτε και σε χρόνο αλλοτινό,
ούτε και σε χρόνο αλλοτινό.
Το παλάτι της Εύας.
Έξω από τον κόσμο καμωμένο,
γυάλινο κι αλλόκοτο,
έρχομαι γυμνός και περιμένω
κι όλα τα ρολόγια του ρωτώ,
πίνοντας χυμούς από λωτό,
ω, πίνοντας χυμούς από λωτό.
Στο παλάτι της Εύας.
Ήρθα ως εδώ μέσ’ στην αγάπη μου
για ‘κείνη, να λουστώ,
τού καιρού τους τοίχους να γκρεμίσω,
στην ψυχή της μέσα να χαθώ
κι απ’ το φως να ξαναγεννηθώ,
ω, κι απ’ το φως να ξαναγεννηθώ.
Στο παλάτι της Εύας.
|
Ida tin agápi mu ston ílio,
páno ap’ tis erímus tu neru,
ta makriá malliá tis n’ anemízi
ékso apó tus kíklus tu keru
os tis kordilliéres tu Peru,
os tis kordilliéres tu Peru.
Ki échtisa gi’ aftín éna paláti
me diamántia, smálto ke chrisó,
tétio den ksanáde anthrópu máti
puthená se gi ke uranó,
ute ke se chróno allotinó,
ute ke se chróno allotinó.
To paláti tis Evas.
Έkso apó ton kósmo kamoméno,
giálino ki allókoto,
érchome gimnós ke periméno
ki óla ta rológia tu rotó,
pínontas chimus apó lotó,
o, pínontas chimus apó lotó.
Sto paláti tis Evas.
Ήrtha os edó més’ stin agápi mu
gia ‘kini, na lustó,
tu keru tus tichus na gkremíso,
stin psichí tis mésa na chathó
ki ap’ to fos na ksanagennithó,
o, ki ap’ to fos na ksanagennithó.
Sto paláti tis Evas.
|