Νέα σου δεν είχα
Κι όλο σε σκεφτόμουν
Σ’ έψαχνα παντού
Έλειπες φοβόμουν
Έβαζες ξανά
Στοίχημα χαμένο
Πλοίο στο βυθό
Κέρμα σκουριασμένο
Για το αύριο μη κλαις μου ψιθύριζες
Σαν τρελός στα σκοτάδια τριγύριζες
Παραμύθι να βρεις άδεια βλέμματα
Να χωρέσεις τον κόσμο στα ψέματα
Άστρο που πεθαίνει
Πέφτοντας τη νύχτα
Έσβησες το φως
Έφυγες με πίκρα
Χάρτινο σκαρί
Μες στη καταιγίδα
Ξένος που ζητά
Μάταια πατρίδα
Μερτικό στην απουσία δε δίνεται
Να σου πω σ’ αγαπώ πια δε γίνεται
Δε θα δω να χαράζεις το αύριο
Στο κλειστό της ζωής σου τετράδιο
|
Néa su den icha
Ki ólo se skeftómun
S’ épsachna pantu
Έlipes fovómun
Έvazes ksaná
Stichima chaméno
Plio sto vithó
Kérma skuriasméno
Gia to avrio mi kles mu psithírizes
San trelós sta skotádia trigirizes
Paramíthi na vris ádia vlémmata
Na chorésis ton kósmo sta psémata
Άstro pu petheni
Péftontas ti níchta
Έsvises to fos
Έfiges me píkra
Chártino skarí
Mes sti kategida
Ksénos pu zitá
Mátea patrída
Mertikó stin apusía de dínete
Na su po s’ agapó pia de ginete
De tha do na charázis to avrio
Sto klistó tis zoís su tetrádio
|