Από τη μοίρα αποδιωγμένος
ένα παράσιτο γεννήθηκα κι εγώ,
γυρνώ στους δρόμους δυστυχισμένος
και σημασία δε μου δίνουν, αν πονώ.
Ζητώ μια πόρτα και την κουβέντα,
χτίζω στην άμμο κι είμαι πάντα ναυαγός,
πήγα να μπλέξω με μια γυναίκα
κι έμεινα ρέστος, πληγωμένος, ορφανός.
Γυρεύω αγάπη και βρίσκω μίσος,
είμαι παράσιτο, δε θέλω τη ζωή
κι αυτός ο Χάρος, αν έρθει, ίσως
θα φοβηθεί για να μου πάρει τη ζωή.
|
Apó ti mira apodiogménos
éna parásito genníthika ki egó,
girnó stus drómus distichisménos
ke simasía de mu dínun, an ponó.
Zitó mia pórta ke tin kuvénta,
chtízo stin ámmo ki ime pánta nafagós,
píga na blékso me mia gineka
ki émina réstos, pligoménos, orfanós.
Girevo agápi ke vrísko mísos,
ime parásito, de thélo ti zoí
ki aftós o Cháros, an érthi, ísos
tha fovithi gia na mu pári ti zoí.
|