|
Άδεια όλα τώρα άδεια.
Πώς να περάσει η βραδιά
μ’ αναμνήσεις συντροφιά
σ’ άλλα χέρια είσαι εσύ
κι εγώ σε μια φυλακή.
Στο μυαλό μου όλα ξυπνούν
νιώθω ότι σε ζητούν,
μα δεν είσαι πουθενά
μόνο η σκέψη σου πονά.
Άδεια όλα τώρα άδεια
και το σπίτι και η καρδιά,
άδεια όλη μου η ζωή
αφού δεν γυρνάς εσύ.
Άδεια όλα τώρα άδεια
και το σπίτι και η καρδιά,
το όνειρο μου το μισό
τώρα πια το μισώ.
Πώς να ξεχάσω τις στιγμές
τις μεγάλες μας στιγμές,
που ‘σουν όλα μου εσύ
και φωτιά μου και βροχή.
Στο μυαλό μου όλα ξυπνούν
νιώθω ότι σε ζητούν,
μα δεν είσαι πουθενά
μόνο η σκέψη σου πονά.
Άδεια όλα τώρα άδεια
και το σπίτι και η καρδιά,
άδεια όλη μου η ζωή
αφού δεν γυρνάς εσύ.
Άδεια όλα τώρα άδεια
και το σπίτι και η καρδιά,
το όνειρο μου το μισό
τώρα πια το μισώ.
|
Άdia óla tóra ádia.
Pós na perási i vradiá
m’ anamnísis sintrofiá
s’ álla chéria ise esí
ki egó se mia filakí.
Sto mialó mu óla ksipnun
niótho óti se zitun,
ma den ise puthená
móno i sképsi su poná.
Άdia óla tóra ádia
ke to spíti ke i kardiá,
ádia óli mu i zoí
afu den girnás esí.
Άdia óla tóra ádia
ke to spíti ke i kardiá,
to óniro mu to misó
tóra pia to misó.
Pós na ksecháso tis stigmés
tis megáles mas stigmés,
pu ‘sun óla mu esí
ke fotiá mu ke vrochí.
Sto mialó mu óla ksipnun
niótho óti se zitun,
ma den ise puthená
móno i sképsi su poná.
Άdia óla tóra ádia
ke to spíti ke i kardiá,
ádia óli mu i zoí
afu den girnás esí.
Άdia óla tóra ádia
ke to spíti ke i kardiá,
to óniro mu to misó
tóra pia to misó.
|
