Είμαι γυναίκα και πετάω
και κάνω ορθά τα δυο μου στήθη
και πια τη δύναμη μου δε βαστώ
και πόλεμο τη ρίχνω
Σήκωνω τ’ άρματα ξεκίνησα
κι αλί στα παλληκάρια
Είμαι γυναίκα δροσερή πηγή
και πλημμυρώ τον άμμο
και ρίχνω ανθούς
στη χέρσα τούτη γης
και ξεχειλίζει ανθρώπους
Είμαι γυναίκα και το θάνατο νικώ
με το φιλί μου
φωνάζει η νια, ξεπλέκει τα μαλλιά
και βάφει τα βυζιά της
Στο κάστρο πρώτη εστάθη η κοπελιά
μες στο δροσάτο ίσκιο
κι οι ρούγες ούλες απ’ τα πόδια της
σαν ποταμοί κινήσαν
Κι αυτή σηκώνει το βουερό λαιμό
γλυκό αρχινάει τραγούδι
σταθήκαν οι αγωγιάτες με τα ζα
ξεχάσθησαν οι μπροστάροι
Δεν είναι κάστρο αυτό που καίγεται
δεν είν’ φωτιά τσομπάνου
άντρα με κοπελιά
αρέστηκε και το στηθάκι ανοίγει
Είμαι γυναίκα, είμαι γυναίκα δροσερή πηγή
|
Ime gineka ke petáo
ke káno orthá ta dio mu stíthi
ke pia ti dínami mu de vastó
ke pólemo ti ríchno
Síkono t’ ármata ksekínisa
ki alí sta pallikária
Ime gineka droserí pigí
ke plimmiró ton ámmo
ke ríchno anthus
sti chérsa tuti gis
ke ksechilízi anthrópus
Ime gineka ke to thánato nikó
me to filí mu
fonázi i nia, ksepléki ta malliá
ke váfi ta viziá tis
Sto kástro próti estáthi i kopeliá
mes sto drosáto ískio
ki i ruges ules ap’ ta pódia tis
san potami kinísan
Ki aftí sikóni to vueró lemó
glikó archinái tragudi
stathíkan i agogiátes me ta za
ksechásthisan i brostári
Den ine kástro aftó pu kegete
den in’ fotiá tsobánu
ántra me kopeliá
aréstike ke to stitháki anigi
Ime gineka, ime gineka droserí pigí
|