Οι Άγιοι Ασώματοι
βγήκαν απόψε βόλτα.
Τους είδαν δυο αόμματοι
στης εκκλησιάς την πόρτα.
Και άλλοι δυο θεόκουφοι
τους άκουσαν πιο κάτω
να λεν στις Καρυάτιδες
να κατεβούνε κάτω.
Οι Άγιοι Ασώματοι
είναι ψυχή και σώματι
μ’ αυτούς που ζούνε ήπια
στου κόσμου τα ερείπια.
Τα φώτα σβήνουν στου Ψυρρή.
Οι δρόμοι αδειάζουν πάλι.
Κουράγιο κάνε, Άγιε Γαβριήλ,
και βόηθα, Άγιε Μιχάλη.
Και, να, στο φως του πρωινού
μισοξυπνάει η Αθήνα
και σου φωνάζει απ’ την Ερμού
ως την Αγιά Μαρίνα.
Οι Άγιοι Ασώματοι
είναι ψυχή και σώματι
μ’ αυτούς που ζούνε ήπια
στου κόσμου τα ερείπια.
|
I Άgii Asómati
vgíkan apópse vólta.
Tus idan dio aómmati
stis ekklisiás tin pórta.
Ke álli dio theókufi
tus ákusan pio káto
na len stis Kariátides
na katevune káto.
I Άgii Asómati
ine psichí ke sómati
m’ aftus pu zune ípia
stu kósmu ta eripia.
Ta fóta svínun stu Psirrí.
I drómi adiázun páli.
Kurágio káne, Άgie Gavriíl,
ke vóitha, Άgie Micháli.
Ke, na, sto fos tu prinu
misoksipnái i Athína
ke su fonázi ap’ tin Ermu
os tin Agiá Marína.
I Άgii Asómati
ine psichí ke sómati
m’ aftus pu zune ípia
stu kósmu ta eripia.
|