Στον εαυτό μου δε θ’απαντήσω
ποια μεθυσμένα χείλη πάω να φιλήσω
κι αυτή τη νύχτα που ‘ναι μεγάλη
με ποιο κορμί χαμένο θα ‘μαι πάλι
Τον εαυτό μου θα συγχωρέσω
που όλα όσα δε γουστάρω θα μπορέσω
πάλι τα ίδια θα καταφέρω.
Ούτε στο σπίτι να γυρίσω δε θα ξέρω
μοναξιά θάλασσα έφυγες και άδειασα.
Τόσα βράδια σκοτωμένα αποκλειστικά για σένα
δύσκολα ξημέρωσαν
ποιο ποτό πανάθεμά το να το πιω να πέσω κάτω
σα να με μαχαίρωσαν
Τόσα βράδια σκοτωμένα είναι ζωντανά για μένα
Μόνο συ τα ξέχασες
Γέμιζες την αγκαλιά μου τώρα στοίχειωσε η καρδιά μου
Σ’ έχασα και μ’ έχασες
Τον εαυτό μου θα συγχωρέσω
Που με χαμόγελο απ’ το γκρεμό θα πέσω
Όλα τα λάθη για συντροφιά μου
Και από σένα τίποτα μπροστά μου.
Μοναξιά θάλασσα έφυγες και άδειασα.
Τόσα βράδια σκοτωμένα αποκλειστικά για σένα
δύσκολα ξημέρωσαν
ποιο ποτό πανάθεμά το να το πιω να πέσω κάτω
σα να με μαχαίρωσαν
Τόσα βράδια σκοτωμένα είναι ζωντανά για μένα
Μόνο συ τα ξέχασες
Γέμιζες την αγκαλιά μου τώρα στοίχειωσε η καρδιά μου
Σ’ έχασα και μ’ έχασες
|
Ston eaftó mu de th’apantíso
pia methisména chili páo na filíso
ki aftí ti níchta pu ‘ne megáli
me pio kormí chaméno tha ‘me páli
Ton eaftó mu tha sigchoréso
pu óla ósa de gustáro tha boréso
páli ta ídia tha kataféro.
Oíte sto spíti na giríso de tha kséro
monaksiá thálassa éfiges ke ádiasa.
Tósa vrádia skotoména apoklistiká gia séna
dískola ksimérosan
pio potó panáthemá to na to pio na péso káto
sa na me macherosan
Tósa vrádia skotoména ine zontaná gia ména
Móno si ta kséchases
Gemizes tin agkaliá mu tóra stichiose i kardiá mu
S’ échasa ke m’ échases
Ton eaftó mu tha sigchoréso
Pu me chamógelo ap’ to gkremó tha péso
Όla ta láthi gia sintrofiá mu
Ke apó séna típota brostá mu.
Monaksiá thálassa éfiges ke ádiasa.
Tósa vrádia skotoména apoklistiká gia séna
dískola ksimérosan
pio potó panáthemá to na to pio na péso káto
sa na me macherosan
Tósa vrádia skotoména ine zontaná gia ména
Móno si ta kséchases
Gemizes tin agkaliá mu tóra stichiose i kardiá mu
S’ échasa ke m’ échases
|