|
Στενό κρεβάτι ξέστρωτο
καρφιά μόνο κερνάει
καρφιά που τα ‘μαθε από πριν
πριν μάθει ν’ αγαπάει
Κι αν νιώθεις πως σε ξέχασαν
εγώ θα περιμένω
να περπατάς ν’ ανθίζουνε
οι δρόμοι που πηγαίνω
Του κόσμου όλου οι προσευχές
σ’ όλης της γης τα πλάτη
πιάσανε και βρεθήκαμε
και το ‘παμε αγάπη
Μην τάζεις το άγριο χάραμα
σου το ‘πα πως δεν πιάνει
μπλέξαμε χέρια και ζωή
γεμίσαμε και φτάνει
Στενό κρεβάτι ξάγρυπνο
και παραπονεμένο
τα λόγια που δε μίλησες
αυτά καταλαβαίνω
Άλλαξε ο αέρας δρόσισε
άλλαξα όταν μπήκες
και το σκοτάδι γλύκανε
“καρδιά μου” όταν είπες
|
Stenó kreváti kséstroto
karfiá móno kernái
karfiá pu ta ‘mathe apó prin
prin máthi n’ agapái
Ki an nióthis pos se kséchasan
egó tha periméno
na perpatás n’ anthízune
i drómi pu pigeno
Tu kósmu ólu i prosefchés
s’ ólis tis gis ta pláti
piásane ke vrethíkame
ke to ‘pame agápi
Min tázis to ágrio chárama
su to ‘pa pos den piáni
bléksame chéria ke zoí
gemísame ke ftáni
Stenó kreváti kságripno
ke paraponeméno
ta lógia pu de mílises
aftá katalaveno
Άllakse o aéras drósise
állaksa ótan bíkes
ke to skotádi glíkane
“kardiá mu” ótan ipes
|
