Αθήνα και Πειραία μου
και γαλανή σημαία μου.
Έλα βαρκούλα πάρε με
και στον Περαία βγάλε με.
Έλα βαρκούλα πάρε με
και μες στη Σμύρνη βγάλε με.
Έλα βαρκούλα Συριανή
πάρε και με την ορφανή.
Έλα να πάμε ‘κει που λες
που κάνουν τα πουλιά φωλιές.
Έλα να πάμε μάτια μου
κι ας φέρουν τα κομμάτια μου.
Έλα να πάμε στο νησί
η μάνα σου, εγώ κι εσύ.
Τα μάτια σου τ’ αράπικα
μ’ έκαναν και τρελάθηκα.
Έχεις δυο μάτια σαν ελιές
που ‘ναι γεμάτα μαριολιές.
Τα μάτια σου τ’ αλλιώτικα
τα Πασαλιμανιώτικα.
|
Athína ke Pirea mu
ke galaní simea mu.
Έla varkula páre me
ke ston Perea vgále me.
Έla varkula páre me
ke mes sti Smírni vgále me.
Έla varkula Sirianí
páre ke me tin orfaní.
Έla na páme ‘ki pu les
pu kánun ta puliá foliés.
Έla na páme mátia mu
ki as férun ta kommátia mu.
Έla na páme sto nisí
i mána su, egó ki esí.
Ta mátia su t’ arápika
m’ ékanan ke treláthika.
Έchis dio mátia san eliés
pu ‘ne gemáta marioliés.
Ta mátia su t’ alliótika
ta Pasalimaniótika.
|