Στην αγκαλιά του ψεύτικου στου νοσηρού τη γη
πέρασα χρόνια αμέτρητα θέριεψα μια πληγή
και που και που το χάδι σου γινότανε φιλί
πόσες φουρτούνες ταίριαξα σε μια διαδρομή.
Μ’ ανέστησε ξανά αυτός που με εμπιστεύτηκε
μ’ ένα βαρύ μα τίμιο σύμβολο της καρδιάς
Αυτά είναι τα σημάδια μου δεν ντρέπομαι τα δείχνω
εγώ έχασα τη βάρδια μου απ’ τον βαθύ μου ύπνο.
Νέος πολλά υποσχόμενος μα με μυαλά παιδιού
νωρίς πολλά μου χάρισαν μα κοίταξα αλλού
γαντζώθηκα απ’ τη μάνα μου και έζησα σαν τρελός
κλείστηκα μες τα σπλάχνα μου αθώος μα τυφλός.
Κανένα σας δεν ξέχασα έψαχνα να με βρω
συνήθισα στα ψεύτικα μα είμαι και πάλι εδώ.
|
Stin agkaliá tu pseftiku stu nosiru ti gi
pérasa chrónia amétrita thériepsa mia pligí
ke pu ke pu to chádi su ginótane filí
póses furtunes teriaksa se mia diadromí.
M’ anéstise ksaná aftós pu me ebisteftike
m’ éna varí ma tímio símvolo tis kardiás
Aftá ine ta simádia mu den ntrépome ta dichno
egó échasa ti várdia mu ap’ ton vathí mu ípno.
Néos pollá iposchómenos ma me mialá pediu
norís pollá mu chárisan ma kitaksa allu
gantzóthika ap’ ti mána mu ke ézisa san trelós
klistika mes ta spláchna mu athóos ma tiflós.
Kanéna sas den kséchasa épsachna na me vro
siníthisa sta pseftika ma ime ke páli edó.
|