Ήμουνα μόνος κι ήρθες εσύ
ήταν σκοτάδι κι ήρθε η αυγή
μα τώρα γιατί με πνίγει η σιωπή
αφού σ’ αγαπώ γιατί να πονώ
στους δρόμους γυρνώ για σένα ρωτώ
Γιατί μοίρα σκληρή μου δίνεις βολή
δεν είν’ αμαρτία εγώ ν’ αγαπώ
μα εσύ δε μου δίνεις αυτό που ζητώ
Κανείς μας δεν έχει αυτό που ποθεί
μη με ρωτάτε έτσι είναι η ζωή
μα εγώ θ’ αγαπώ κι ας κλαίω κι ας πονώ
η αγάπη θα μείνει στον κόσμο αυτό
αφού εγώ θα φύγω γιατί να μισώ
Γιατί μοίρα σκληρή μου δίνεις βολή
δεν είν’ αμαρτία εγώ ν’ αγαπώ
μα εσύ δε μου δίνεις αυτό που ζητώ
|
Ήmuna mónos ki írthes esí
ítan skotádi ki írthe i avgí
ma tóra giatí me pnígi i siopí
afu s’ agapó giatí na ponó
stus drómus girnó gia séna rotó
Giatí mira sklirí mu dínis volí
den in’ amartía egó n’ agapó
ma esí de mu dínis aftó pu zitó
Kanis mas den échi aftó pu pothi
mi me rotáte étsi ine i zoí
ma egó th’ agapó ki as kleo ki as ponó
i agápi tha mini ston kósmo aftó
afu egó tha fígo giatí na misó
Giatí mira sklirí mu dínis volí
den in’ amartía egó n’ agapó
ma esí de mu dínis aftó pu zitó
|