Μάντρωσέ με στην κερκίδα,
τα ένστικτα τα άγρια
να τα βγάλω σαν λεπίδα,
να κοπώ κατάστηθα.
Κλείσε με στο καφενείο
να ματώσει το μυαλό,
να βγω έξω σαν θηρίο
για να ζήσω ή να χαθώ.
Πες μου αν φταίω μόνο εγώ, το κακό το ριζικό
πως το γέλιο μου να βρω, φταιν’ οι άλλοι όπως κι εγώ,
είχα όνειρα πολλά μα ό,τι αγάπησα πετά
σαν κοπάδι από πουλιά, φεύγει και με χαιρετά.
Στρίμωξέ με λίγο ακόμα
άνεργο, χωρίς δουλειά
και θα φάει η μούρη χώμα
μα θα βρεις κι εσύ μπελά.
Πες μου αν φταίω μόνο εγώ, το κακό το ριζικό
πως το γέλιο μου να βρω, φταιν’ οι άλλοι όπως κι εγώ,
είχα όνειρα πολλά μα ό,τι αγάπησα πετά
σαν κοπάδι από πουλιά, φεύγει και με χαιρετά.
|
Mántrosé me stin kerkída,
ta énstikta ta ágria
na ta vgálo san lepída,
na kopó katástitha.
Klise me sto kafenio
na matósi to mialó,
na vgo ékso san thirío
gia na zíso í na chathó.
Pes mu an fteo móno egó, to kakó to rizikó
pos to gélio mu na vro, ften’ i álli ópos ki egó,
icha ónira pollá ma ó,ti agápisa petá
san kopádi apó puliá, fevgi ke me cheretá.
Strímoksé me lígo akóma
ánergo, chorís duliá
ke tha fái i muri chóma
ma tha vris ki esí belá.
Pes mu an fteo móno egó, to kakó to rizikó
pos to gélio mu na vro, ften’ i álli ópos ki egó,
icha ónira pollá ma ó,ti agápisa petá
san kopádi apó puliá, fevgi ke me cheretá.
|