ΜΕΤΑΝΑΣΤΗΣ | Metanastis

Μετανάστης

Καράβι ποιος σε κέντησε, ποιος σού 'βαψε τα ξάρτια

για να με πάρεις μακριά και να δακρύσουνε πικρά

και να δακρύσουνε πικρά της μάνας μου τα μάτια

Φεύγω γιατί με πίκρανε

η φτώχεια και ο πόνος

είχε πνιγεί η ελπίδα μου

είχε σβηστεί ο ήλιος μου

κι είχε χαθεί

κι είχε χαθεί ο δρόμος

Με δέρναν όλοι οι καιροί, μου πάγωναν τα μάτια

μου κάναν πέτρα το ψωμί, μου κάναν βούρκο το νερό

μου κάναν βούρκο το νερό και την καρδιά κομμάτια

Φεύγω γιατί με πίκρανε...

Δεν μού 'χαν μείνει ν' αγαπώ δυο χέρια ν' αγκαλιάζω

μόνο τα χείλη με καημό και μια φωνή με πυρετό

και μια φωνή με πυρετό τον πόνο να φωνάζω

Φεύγω γιατί με πίκρανε...

Καζαντζίδης Στέλιος

Μουσική/Στίχοι: Θεοδωράκης Μίκης/Χριστοδούλου Δημήτρης

Auswanderer

Schiff wer hat dich gestickt, wer hat dir die Wante* gestrichen

sodass du mich mit weit weg nimmst und sie Kummer weinen

und sie Kummer weinen, die Augen meiner Mutter

Ich gehe, denn es verbitterten mich

die Armut und der Schmerz

meine Hoffnung war ertrunken

meine Sonne war erloschen

und er war verloren

und er war verloren, der Weg

Es fesselten mich alle Zeiten, in denen die Augen einfroren

sie machten mir das Brot zu Stein, sie machten mir Wasser zu Schlamm

sie machten mir Wasser zu Schlamm, und das Herz zu Stücken

Ich gehe, denn es verbitterten mich…

Es blieben mir nicht um zu lieben, zwei Hände zum Umarmen

nur die Lippen mit Kummer und eine Stimme mit Fieber

und eine Stimme mit Fieber, um den Schmerz zu schreien

Ich gehe, denn es verbitterten mich…

* Tau oder Stahldraht zum seitlichen Stützen des Mastes