|
Δε με νοιάζει για την καταγωγή σου
και τι χρώμα έχει το κορμί σου,
δεν με νοιάζει κι αν το “χθες σου” δε γνωρίζω,
εγώ ζητώ κοντά σου να ζήσω.
Να μ’ αγαπάς, να με πονάς, αυτό με νοιάζει,
η ευτυχία μας σαν όνειρο να μοιάζει,
να μ’ αγαπάς, να με πονάς, αυτό με νοιάζει,
με νοιάζει, αυτό με νοιάζει.
Δε με νοιάζει τι λέν’ για τη φυλή σου,
καίγομαι, καίγομαι για το φιλί σου
κι αν δεν έχουμε εμείς κοινή πατρίδα,
η αγάπη παντού είναι ίδια.
Να μ’ αγαπάς, να με πονάς, αυτό με νοιάζει,
η ευτυχία μας σαν όνειρο να μοιάζει,
να μ’ αγαπάς, να με πονάς, αυτό με νοιάζει,
με νοιάζει, αυτό με νοιάζει.
Με νοιάζει, αυτό με νοιάζει,
με νοιάζει, αυτό με νοιάζει.
|
De me niázi gia tin katagogí su
ke ti chróma échi to kormí su,
den me niázi ki an to “chthes su” de gnorízo,
egó zitó kontá su na zíso.
Na m’ agapás, na me ponás, aftó me niázi,
i eftichía mas san óniro na miázi,
na m’ agapás, na me ponás, aftó me niázi,
me niázi, aftó me niázi.
De me niázi ti lén’ gia ti filí su,
kegome, kegome gia to filí su
ki an den échume emis kiní patrída,
i agápi pantu ine ídia.
Na m’ agapás, na me ponás, aftó me niázi,
i eftichía mas san óniro na miázi,
na m’ agapás, na me ponás, aftó me niázi,
me niázi, aftó me niázi.
Me niázi, aftó me niázi,
me niázi, aftó me niázi.
|
