Σιγά σιγά ξεχαστήκαμε κι οι δύο
σ’ ένα λιμάνι γεμάτο σκουριά
σιγά σιγά μου ψιθύρισες αντίο
κι έριξες πέτρα πίσω σου βαριά.
Πως να κρατήσω το φως που βασιλεύει
πως να λυγίσω τα βουνά;
Είναι αργά αργά αργά αργά
τ’ όνειρο να χτίσουμε ξανά.
Ποιους ταξιδιώτες ποιας νύχτας να ρωτήσω
για να μου πούνε αν σε είδαν πουθενά;
Σιγά σιγά στης αγάπης το βιβλίο
είχε φανεί μια σελίδα λευκή
σιγά σιγά ήρθε χιόνι κι ήρθε κρύο
κι όλα παγώσαν κάποια Κυριακή.
Πως να κρατήσω το φως που βασιλεύει
πως να λυγίσω τα βουνά;
Είναι αργά αργά αργά αργά
τ’ όνειρο να χτίσουμε ξανά.
Ποιους ταξιδιώτες ποιας νύχτας να ρωτήσω
για να μου πούνε αν ακόμα μ’ αγαπάς;
|
Sigá sigá ksechastíkame ki i dío
s’ éna limáni gemáto skuriá
sigá sigá mu psithírises antío
ki érikses pétra píso su variá.
Pos na kratíso to fos pu vasilevi
pos na ligiso ta vuná;
Ine argá argá argá argá
t’ óniro na chtísume ksaná.
Pius taksidiótes pias níchtas na rotíso
gia na mu pune an se idan puthená;
Sigá sigá stis agápis to vivlío
iche fani mia selída lefkí
sigá sigá írthe chióni ki írthe krío
ki óla pagósan kápia Kiriakí.
Pos na kratíso to fos pu vasilevi
pos na ligiso ta vuná;
Ine argá argá argá argá
t’ óniro na chtísume ksaná.
Pius taksidiótes pias níchtas na rotíso
gia na mu pune an akóma m’ agapás;
|