|
Ό,τι είχα σου το έδωσα
τι άλλο να σου δώσω
πόσο πολύ σ’ αγάπησα
κανείς δεν ξέρει πόσο
Μα μου `ρχεται καμιά φορά
να ρθω να σε σκοτώσω
Γιατί δεν είσαι εδώ
να ξέρεις μακριά σου πώς περνάω
γιατί δεν είσαι εδώ
να βλέπεις πως για χάρη σου τα σπάω
γιατί δεν έισαι εδώ
να δεις πως με κατάντησες κουρέλι
γιατί δεν είσαι εδώ
ο ήλιος απ’ τη δύση ανατέλλει
Πόσες φορές προσπάθησα
να σου αλλάξω γνώμη
μα ήτανε οι όρκοι σου
φεγγάρι από χαρτόνι
το παρασύρει ο άνεμος
και η βροχή το λιώνει
Γιατί δεν είσαι εδώ
να ξέρεις μακριά σου πώς περνάω
γιατί δεν είσαι εδώ
να βλέπεις πως για χάρη σου τα σπάω
γιατί δεν έισαι εδώ
να δεις πως με κατάντησες κουρέλι
γιατί δεν είσαι εδώ
ο ήλιος απ’ τη δύση ανατέλλει
|
Ό,ti icha su to édosa
ti állo na su dóso
póso polí s’ agápisa
kanis den kséri póso
Ma mu `rchete kamiá forá
na rtho na se skotóso
Giatí den ise edó
na kséris makriá su pós pernáo
giatí den ise edó
na vlépis pos gia chári su ta spáo
giatí den éise edó
na dis pos me katántises kuréli
giatí den ise edó
o ílios ap’ ti dísi anatélli
Póses forés prospáthisa
na su allákso gnómi
ma ítane i órki su
fengári apó chartóni
to parasíri o ánemos
ke i vrochí to lióni
Giatí den ise edó
na kséris makriá su pós pernáo
giatí den ise edó
na vlépis pos gia chári su ta spáo
giatí den éise edó
na dis pos me katántises kuréli
giatí den ise edó
o ílios ap’ ti dísi anatélli
|
