|
Δώδεκα αγόρια του σχολειού κι η Χριστινιώ μια τάξη
μη βρέξει και μη στάξει
Τ’ αγόρια τ’ ορκιστήκανε στην παλικαροσύνη
να κλέψουν τη Χριστήνη
Βαρκούλαν αρματώνουνε με σταυρωτό πανάκι
Χριστίνα, Χριστινάκι
Έμπα καλή στη βάρκα μας, να πάμε και να `ρθούμε
τραγούδι που θα πούμε
Τ’ αστέρια τρεμουλιάζουνε στου Ζέφυρου το χάδι
το όμορφο του το βράδυ
Σπαρμένο χρυσολούλουδα το πέλαγο λιβάδι
το όμορφο του το βράδυ
Το Χριστινάκι τραγουδά, της βάρκας κυβερνήτης
γλυκιά που είν’ η φωνή της
Και λέει τραγούδι του έρωτα και για τον πόθο λέει
για το φιλί που καίει
Γέλια τραγούδια σώπασαν, τ’ αγόρια συμπαλεύουν
μοχτούν, φιλί γυρεύουν
Κανείς δεν είναι στο κουπί, κανείς και στο τιμόνι
λαχτάρα που τους ζώνει
Κι η βάρκα η ποθοπλάνταχτη πάει στων νερών τα βάθη
με του έρωτα τα πάθη
Δεν κλαίω τα δώδεκα παιδιά, τους νιους, τους μαθητάδες
τις δώδεκα μανάδες
Μόν’ κλαίω τα μάτια τα γλαρά, το λυγερό κορμάκι
τ’ αγρίμι το ελαφάκι
Που ήτανε δώδεκα χρονών, παρθένα Παναγιά μου
κι έλαμπε η γειτονιά μου
|
Dódeka agória tu scholiu ki i Christinió mia táksi
mi vréksi ke mi stáksi
T’ agória t’ orkistíkane stin palikarosíni
na klépsun ti Christíni
Oarkulan armatónune me stavrotó panáki
Christína, Christináki
Έba kalí sti várka mas, na páme ke na `rthume
tragudi pu tha pume
T’ astéria tremuliázune stu Zéfiru to chádi
to ómorfo tu to vrádi
Sparméno chrisoluluda to pélago livádi
to ómorfo tu to vrádi
To Christináki tragudá, tis várkas kivernítis
glikiá pu in’ i foní tis
Ke léi tragudi tu érota ke gia ton pótho léi
gia to filí pu kei
Gelia tragudia sópasan, t’ agória sibalevun
mochtun, filí girevun
Kanis den ine sto kupí, kanis ke sto timóni
lachtára pu tus zóni
Ki i várka i pothoplántachti pái ston nerón ta váthi
me tu érota ta páthi
Den kleo ta dódeka pediá, tus nius, tus mathitádes
tis dódeka manádes
Món’ kleo ta mátia ta glará, to ligeró kormáki
t’ agrími to elafáki
Pu ítane dódeka chronón, parthéna Panagiá mu
ki élabe i gitoniá mu
|
