Σπίθα, μες στη νύχτα μου άστρο κρυφό, χάλκινη αστραπή
ήπια, την ανάσα σου στάχυ ξανθό σε χαμένη γη
στιγμή δε σε αγγίζει, του χρόνου η ρωγμή
σαν ίσκιος την ανάμνηση προσμένεις μοναχή.
Σχήμα, στην εικόνα μου, γράμμα κλειστό, πάθος μακρινό
στάλα, στην παλάμη μου, μύρο παλιό, δάκρυ δροσερό
σχισμή σ’ έχει κρατήσει, σε βράχο σκοτεινό
ποτάμι από κρασί στυφό, της γεύσης μυστικό.
Η αλμύρα καίει τ’ άδεια μου βήματα μες στην άβυσσο σ’ αναζητώ
στων ερώτων σου τ’ άγρια κύματα το πιοτό θα πιω το δυνατό
πόθε πέταξε, σχίσε το πέλαγο, ξεχασμένη πόλη στο βυθό
σε χορό τρελό, κάψε το έλλογο, να γυρίσεις πρίμο τον καιρό
στο ταξίδι αυτό, σύμβολο κέρδισα, της λαχτάρας μου τον κεραυνό
κόντρα σ’ άνεμο τον ήλιο μέτρησα, τη σχισμή θα ψάξω να σε βρω.
Σπίθα, μες στην έρημη γη, άστρο κρυφό, χάλκινη αστραπή.
|
Spítha, mes sti níchta mu ástro krifó, chálkini astrapí
ípia, tin anása su stáchi ksanthó se chaméni gi
stigmí de se angizi, tu chrónu i rogmí
san ískios tin anámnisi prosménis monachí.
Schíma, stin ikóna mu, grámma klistó, páthos makrinó
stála, stin palámi mu, míro palió, dákri droseró
schismí s’ échi kratísi, se vrácho skotinó
potámi apó krasí stifó, tis gefsis mistikó.
I almíra kei t’ ádia mu vímata mes stin ávisso s’ anazitó
ston eróton su t’ ágria kímata to piotó tha pio to dinató
póthe pétakse, schíse to pélago, ksechasméni póli sto vithó
se choró treló, kápse to éllogo, na girísis prímo ton keró
sto taksídi aftó, símvolo kérdisa, tis lachtáras mu ton keravnó
kóntra s’ ánemo ton ílio métrisa, ti schismí tha psákso na se vro.
Spítha, mes stin érimi gi, ástro krifó, chálkini astrapí.
|