|
Είμαστε δυο, είμαστε δυο,
η ώρα σήμανε οχτώ
κλείσε το φως, χτυπά φρουρός,
το βράδυ θα ‘ρθουνε ξανά
έμπα μπροστά, έμπα μπροστά
και οι άλλοι πίσω ακολουθούν
μετά σιωπή και ακολουθεί
το ίδιο τροπάρι το γνωστό
Βαράνε δυο, βαράνε τρεις,
βαράνε χίλιοι δεκατρείς
Πονάς εσύ, πονάω εγώ,
μα ποιος πονάει πιο πολύ
θα ‘ρθει καιρός να μας το πει
Είμαστε δυο, είμαστε τρεις,
είμαστε χίλιοι δεκατρείς
Καβάλα πάμε στον καιρό
με τον καιρό με την βροχή
το αίμα πήζει στην πληγή
ο πόνος γίνεται καρφί
Είμαστε δυο, είμαστε τρεις,
είμαστε χίλιοι δεκατρείς
Καβάλα πάμε στον καιρό
με τον καιρό με την βροχή
το αίμα πήζει στην πληγή
ο πόνος γίνεται καρφί
Ο εκδικητής ο λυτρωτής
είμαστε δυο, είμαστε τρεις
είμαστε χίλιοι δεκατρείς
|
Imaste dio, imaste dio,
i óra símane ochtó
klise to fos, chtipá frurós,
to vrádi tha ‘rthune ksaná
éba brostá, éba brostá
ke i álli píso akoluthun
metá siopí ke akoluthi
to ídio tropári to gnostó
Oaráne dio, varáne tris,
varáne chílii dekatris
Ponás esí, ponáo egó,
ma pios ponái pio polí
tha ‘rthi kerós na mas to pi
Imaste dio, imaste tris,
imaste chílii dekatris
Kavála páme ston keró
me ton keró me tin vrochí
to ema pízi stin pligí
o pónos ginete karfí
Imaste dio, imaste tris,
imaste chílii dekatris
Kavála páme ston keró
me ton keró me tin vrochí
to ema pízi stin pligí
o pónos ginete karfí
O ekdikitís o litrotís
imaste dio, imaste tris
imaste chílii dekatris
|
