|
Σκοτείνιασαν τα μάτια μου
σκοτείνιασε το βλέμμα
μαζεύω τα κομμάτια μου
τυλίγομαι στο ψέμα
Σκοτείνιασε ο ουρανός
σκοτείνιασε η καρδιά μου
και σαν ένας καφές πικρός
κι απόψε η μοναξιά μου
Ακούει κανείς πως πονάω
Ακούει κανείς κι ας μη μιλάω
Ακούει κανείς την καρδιά μου
Ακούει κανείς τη μοναξιά μου
Σκοτείνιασαν τα βλέφαρα
σκοτείνιασε η μέρα
και πάλι πίσω σ’ έφερα
σαν πλοίο σε μια ξέρα
Σκοτείνιασε ο ουρανός
σκοτείνιασε η καρδιά μου
και σαν ένας καφές πικρός
κι απόψε η μοναξιά μου
Ακούει κανείς πως πονάω
Ακούει κανείς κι ας μη μιλάω
Ακούει κανείς την καρδιά μου
Ακούει κανείς τη μοναξιά μου
Ακούει κανείς πως πονάω
Ακούει κανείς κι ας μη μιλάω
Ακούει κανείς την καρδιά μου
Ακούει κανείς τη μοναξιά μου
Φοβάμαι τις νύχτες
που θα ‘ρθουν να με βρουν
Φοβάμαι τα λόγια
που για μένανε θα πουν
Φοβάμαι του μυαλού μου
τ’ αμέτρητα γιατί
Κι εσύ ανάμνηση
στου τοίχου το καρφί
Ακούει κανείς την καρδιά μου
Ακούει κανείς τη μοναξιά μου
Ακούει κανείς πως πονάω
Ακούει κανείς κι ας μη μιλάω
Ακούει κανείς τον ήχο της λύπης
δεν ξέρει κανείς πως μου λείπεις
|
Skotiniasan ta mátia mu
skotiniase to vlémma
mazevo ta kommátia mu
tilígome sto pséma
Skotiniase o uranós
skotiniase i kardiá mu
ke san énas kafés pikrós
ki apópse i monaksiá mu
Akui kanis pos ponáo
Akui kanis ki as mi miláo
Akui kanis tin kardiá mu
Akui kanis ti monaksiá mu
Skotiniasan ta vléfara
skotiniase i méra
ke páli píso s’ éfera
san plio se mia kséra
Skotiniase o uranós
skotiniase i kardiá mu
ke san énas kafés pikrós
ki apópse i monaksiá mu
Akui kanis pos ponáo
Akui kanis ki as mi miláo
Akui kanis tin kardiá mu
Akui kanis ti monaksiá mu
Akui kanis pos ponáo
Akui kanis ki as mi miláo
Akui kanis tin kardiá mu
Akui kanis ti monaksiá mu
Fováme tis níchtes
pu tha ‘rthun na me vrun
Fováme ta lógia
pu gia ménane tha pun
Fováme tu mialu mu
t’ amétrita giatí
Ki esí anámnisi
stu tichu to karfí
Akui kanis tin kardiá mu
Akui kanis ti monaksiá mu
Akui kanis pos ponáo
Akui kanis ki as mi miláo
Akui kanis ton ícho tis lípis
den kséri kanis pos mu lipis
|
