Κάποτε ζούσα εδώ
για να μου λες σ’ αγαπώ
και σου λεγα εγώ
Πες το μου ψιθυριστά
και μην φοβάσαι αν θα
ξαναγεννηθώ
Δεν μου είναι αρκετό
να πιστεύω πως ζω
αυτόν τον καιρό
Δεν αντέχω εδώ
χωρίς να ‘χω αυτό
που λαχταρώ
Μείνε άλλη μια στιγμή
όλα για μένα είσαι εσύ
μοιάζει όνειρο η στιγμή
όταν ξυπνάω κι είσαι εκεί
Μη φοβάσαι μου λες
κι όλα θα γίνουν αν θες
μα το Θεό
Και γυρίζω στο χθες
για να σώσω στιγμές
που νοσταλγώ
Σημάδι στον ουρανό
θα ‘σαι για πάντα εδώ
να ‘σαι κοιτώ
Τι κι αν καταστραφώ
τι κι όνειρο ζω
εσύ, εσύ θα είσαι εδώ
Μείνε άλλη μια στιγμή
όλα για μενα είσαι εσύ
μοιάζει όνειρο η στιγμή
όταν ξυπνάω κι είσαι εκεί
|
Kápote zusa edó
gia na mu les s’ agapó
ke su lega egó
Pes to mu psithiristá
ke min fováse an tha
ksanagennithó
Den mu ine arketó
na pistevo pos zo
aftón ton keró
Den antécho edó
chorís na ‘cho aftó
pu lachtaró
Mine álli mia stigmí
óla gia ména ise esí
miázi óniro i stigmí
ótan ksipnáo ki ise eki
Mi fováse mu les
ki óla tha ginun an thes
ma to Theó
Ke girízo sto chthes
gia na sóso stigmés
pu nostalgó
Simádi ston uranó
tha ‘se gia pánta edó
na ‘se kitó
Ti ki an katastrafó
ti ki óniro zo
esí, esí tha ise edó
Mine álli mia stigmí
óla gia mena ise esí
miázi óniro i stigmí
ótan ksipnáo ki ise eki
|